Bijdrage Kees Swan
 In Babel treurden wij bij de rivieren. Aan wilgentakken hingen onze lieren. Bewakers vroegen met een stem vol spot: ‘Bezing nog eens die stad van jullie God.’ Hoe konden zij dat toch van ons verlangen? We zaten daar op vreemde grond gevangen! (Ps 137) Zoals zoveel mensen , heb ik deze dagen meer tijd om te lezen. Een van de boeken die door de huidige gebeurtenissen weer opvallend actueel is, is De Pest van Camus. Een verhaal uit 1947. En veel gebeurtenissen , zoals Camus beschrijft, lijken op wat wij nu meemaken. De coronacrisis raakt direct aan de zin van het leven. En voor velen van ons schuilt die zin juist voor een belangrijk deel in de verbinding. Echt contact maken, er zijn voor anderen. Dat maakt ons bestaan de moeite waard. En juist hier worden wij door deze crisis geraakt. Op diverse fronten ervaren wij mensen in deze weken de kwetsbaarheid van ons bestaan. We hebben vragen over onze gezondheid en die van onze geliefden. Onze zekerheden op materieel gebied vallen weg. Van de een op de andere dag zijn velen hun baan kwijt of zien hun bedrijf in rook op gaan. We moeten leven met “ social distance “ . Terwijl we juist bij elkaar willen zijn om te werken, te wandelen, te feesten ,te omhelzen en te knuffelen. Voor Camus zijn we zo in een soort “ballingschap” terecht gekomen. Weggerukt uit ons vertrouwde leven. Zoals indertijd het Joodse volk zich moest bezinnen toen zij in ballingschap zaten. Misschien schept deze ballingschap ook nu weer kansen om ons te bezinnen en te reflecteren. We zien nu misschien meer het belang van collega’s, die we in dagelijkse routine niet meer ontmoeten. We ervaren de afhankelijkheid van huisgenoten, hulpverleners, vakkenvullers en vrachtwagenchauffeurs, mensen in de zorg en het onderwijs. Kortom vraagt deze tijd om een nieuwe solidariteit? Het uitgekozen gedicht zegt het zo : “ Je bent een deel van alles bij je leven. En alles blijft bestaan wanneer je sterft “. Of zoals Camus het beschrijft dat de een na de andere hoofdpersoon in de absurditeit van de pestplaag kiest voor echte medemenselijkheid. Zo kan ballingschap Pasen worden, bevrijding, leven voor en met elkaar, sterker dan de dood. | ||
| terug | ||
