Bijdrage Kees Swan

Bijdrage Kees Swan
In Babel treurden wij bij de rivieren.
Aan wilgentakken hingen onze lieren.
Bewakers vroegen met een stem vol spot:
‘Bezing nog eens die stad van jullie God.’
Hoe konden zij dat toch van ons verlangen?
We zaten daar op vreemde grond gevangen!
(Ps 137)
Zoals zoveel mensen , heb ik deze dagen meer tijd om te lezen. Een van de boeken die
door de huidige gebeurtenissen weer opvallend actueel is, is De Pest van Camus. Een
verhaal uit 1947. En veel gebeurtenissen , zoals Camus beschrijft, lijken op wat wij nu
meemaken.
De coronacrisis raakt direct aan de zin van het leven. En voor velen van ons schuilt die
zin juist voor een belangrijk deel in de verbinding. Echt contact maken, er zijn voor
anderen. Dat maakt ons bestaan de moeite waard. En juist hier worden wij door deze
crisis geraakt. Op diverse fronten ervaren wij mensen in deze weken de kwetsbaarheid
van ons bestaan. We hebben vragen over onze gezondheid en die van onze geliefden.
Onze zekerheden op materieel gebied vallen weg. Van de een op de andere dag zijn
velen hun baan kwijt of zien hun bedrijf in rook op gaan. We moeten leven met “ social
distance “ . Terwijl we juist bij elkaar willen zijn om te werken, te wandelen, te feesten
,te omhelzen en te knuffelen.
Voor Camus zijn we zo in een soort “ballingschap” terecht gekomen. Weggerukt uit ons
vertrouwde leven. Zoals indertijd het Joodse volk zich moest bezinnen toen zij in
ballingschap zaten. Misschien schept deze ballingschap ook nu weer kansen om ons te
bezinnen en te reflecteren.
We zien nu misschien meer het belang van collega’s, die we in dagelijkse routine niet
meer ontmoeten. We ervaren de afhankelijkheid van huisgenoten, hulpverleners,
vakkenvullers en vrachtwagenchauffeurs, mensen in de zorg en het onderwijs. Kortom
vraagt deze tijd om een nieuwe solidariteit? Het uitgekozen gedicht zegt het zo : “ Je bent
een deel van alles bij je leven. En alles blijft bestaan wanneer je sterft “.
Of zoals Camus het beschrijft dat de een na de andere hoofdpersoon in de absurditeit
van de pestplaag kiest voor echte medemenselijkheid.
Zo kan ballingschap Pasen worden, bevrijding, leven voor en met elkaar, sterker dan de
dood.
terug