Gedicht Peter Verhelst - voor het vergeten -
 VOOR HET VERGETEN Zolang we niet vergeten, gaat niets verloren. Laten we dus vergeten, maar alleen zoals we door te praten iets uiterst traag kunnen laten verdwijnen – daar, zie je het, zie je het nog nauwelijks, tegen de zon in? Zolang we niet vergeten dat iets van ons niet verloren mag gaan, eindelijk – zoals er een zwijgen bestaat dat tegelijk een vorm is van zingen dat een vorm is van dragen, een lichaam zo te dragen dat het door ons heen, alsof het uiterst traag voorover valt, iets als glas onder vel, broos glas, misschien is dat het lichaam dat als een wijnglas zingend zwijgend gedragen wil worden, dat wij het zo in de lucht heffen dat het almaar lichter wordt – daar zie je het, zie je het nog, nauwelijks, tegen de zon in? -- brengen de kleuren waarin het breekt ons misschien naar huis terug. Peter Verhelst Uit: Wij totale vlam | ||
| terug | ||
